Stowarzyszenie Exulant jest chrześcijańską wspólnotą ekumeniczną założoną w 1995 roku. Jego głównym zadaniem jest integracja potomków czeskich zesłańców w imię wiary (eksulantów) i wszystkich ludzi dobrej woli, zainteresowanych bolesną historią czeskich ewangelików.
Najważniejszym zadaniem stowarzyszenia jest zachowanie pamięci o odwadze i bohaterstwie tysięcy zwykłych ludzi, którzy wyrazili swój sprzeciw wobec przemocy i zniewolenia.
Stowarzyszenie we współpracy z innymi podmiotami organizuje ogólnoświatowe spotkania i konferencje potomków zesłańców po bitwie na Białej Górze, utrzymuje kontakty z potomkami czeskich zesłańców mieszkających w różnych miejscach za granicą, organizuje wycieczki do miejsc, w których mieszkali zesłańcy. Celem stowarzyszenia jest także działalność archiwalna, historyczna i wydawnicza związana z czeską i białogórską emigracją ewangelicką, życiem na obczyźnie i powrotem do Czech.
Stowarzyszenie ściśle współpracuje zwłaszcza z Kościołem Ewangelickim Braci Czeskich, baptystami, parafią Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Zelowie w Polsce oraz z innymi kościołami i stowarzyszeniami ewangelickimi.
Członkami Stowarzyszenia Exulant mogą zostać nie tylko potomkowie wygnańców, ale każdy, komu zależy na powrocie naszego narodu do wartości duchowych, a przede wszystkim do żywej wiary w Jezusa Chrystusa, którą wyznawali czescy wygnańcy.
Jesteśmy przekonani, że najcenniejszym dziedzictwem pozostawionym nam przez tych odważnych ludzi jest wiara w Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, który oddał swoje święte życie za grzeszników.
Stowarzyszenie pragnie wspierać tę wiarę, dawać o niej świadectwo i żyć w posłuszeństwie Ewangelii Chrystusowej.
Bitwa na Białej Górze przypieczętowała los ewangelików w Królestwie Czeskim. Konsekwentnie realizowana rekatolicyzacja zepchnęła na wygnanie dziesiątki tysięcy czeskich ewangelików, którzy ze względu na swoje przekonania religijne postanowili opuścić swoje domy i ojczyznę i wyjechać za granicę (Saksonia, Łużyce, Prusy, Śląsk, Polska i Węgry).
Historia czeskiego wygnania religijnego jest świadectwem mocy Ewangelii Chrystusowej nad strachem i cierpieniem. Zesłańcy po bitwie na Białej Górze nie wyjeżdżali za granicę ze względów ekonomicznych lub politycznych.
Nauczeni przez mistrza Jana Husa i ojców reformacji szacunku dla prawdy Bożej, byli gotowi walczyć o wolność sumienia człowieka.
Po trzystu latach od klęski na Białej Górze spełniło się proroctwo największego z wygnańców, Jana Amosa Komeńskiego:
„Wierzę w Boga i w to, że po przeminięciu nawałnic gniewu z powodu naszych grzechów, władza nad waszymi sprawami powróci do was, do ludu Czech”.
Po 1920 roku do nowo powstałej Republiki Czechosłowackiej zaczęli powracać potomkowie czeskich ewangelików, którzy przez wieki zachowywali swoją tożsamość religijną i narodową za granicą.
Po II wojnie światowej zakończono (zgodnie z umowami międzynarodowymi) powrót wygnańców z terenów dzisiejszej Polski i zachodniej Ukrainy.
Z południowej części Ukrainy powrót ten nie był możliwy nawet po II wojnie światowej.
Dlatego wsie Bohemka i Veselynivka na Ukrainie są nadal w przeważającej mierze czeskie.
Potomkowie czeskich zesłańców na Ukrainie mieszkają także w Berezivce, Pervomajsku, Vozněsenská i gdzie indziej. Z tych i innych miejsc (np. z rumuńskiej Św. Heleny, czy Peregu Mare) następuje stopniowy powrót do czeskiej ojczyzny. Wielu potomków czeskich wygnańców po bitwie na Białej Górze mieszka także w USA i Kanadzie; tam i w innych krajach stopniowo się asymilują, choć wciąż są świadomi swojego czeskiego pochodzenia.
Z reguły tylko najstarsze pokolenie mówi po czesku.
„Żyj, narodzie Bogu poświęcony, i nie umieraj... Błogosław, Panie, jego rycerskości, a w dziele jego rąk będziesz błogosławiony…” (J.A. Komeński)